علی مغانی- مسابقه ای که هفته گذشته در شمیران به نام «جام اسکینز» برگزار شد، می توانست یک مسابقه معمولی مثل بعضی از رقابت های حوزه ای باشد؛ رقابتی در سالنی فرسوده، با امکانات ناچیز و فاقد برنامه ریزی. اما امیرحسین فرزانه که در عین جوانی، تجربه های زیادی از برگزاری رقابت های بدنسازی دارد، ابتکار جالبی به خرج داد و به جای اینکه هر سه رشته پرورش اندام، بادی کلاسیک و فیزیک را در مسابقات امسال تدارک ببیند، همه تمرکز خود را روی رشته فیزیک گذاشت و مسابقه ای آبرومند و بالاتر از سطح یک حوزه برگزار کرد.
مواردی مثل یافتن حامی مالی قدرتمند، سالن مناسب، نظم جالب در برگزاری و اعلام ساعت شروع هر دسته به ورزشکاران، از جمله فاکتورهای مثبت این مسابقه بود اما مهم تر از همه اینها، در نظر گرفتن شأن و شخصیت ورزشکارانی است که واقعاً لایق آن هستند.
تجربه ای که حوزه شمیران در این مسابقه انجام داد، می تواند الگویی برای سایر حوزه ها باشد که به جای تکیه بر تراکم و تعداد نفراتی که برای یک مسابقه ثبت نام می کنند، روی «کیفیت» تمرکز کنند. چه اشکالی دارد با هماهنگی ای که میان حوزه ها انجام می شود، یکی برگزار کننده یک مسابقه پرورش اندام باشد، دیگری به صورت تخصصی روی بادی کلاسیک کار کند و حوزه سوم فیزیک را انتخاب کند. این کار می تواند هویتی به مسابقات حوزه ای ببخشد که تا پیش از این، اغلب شان فاقد آن بوده اند.
