دالاس مک کارور یکی از بدنسازان جوانی است که بعضی ها معتقدند می تواند در آینده، قهرمان مسترالمپیا شود. مک کارور که یکی از جوان ترین بدنسازان حرفه ای است، معتقد است فصل استراحت به اندازه روزهای آماده سازی پیش از مسابقه، اهمیت دارد. او در اینجا ۴ راهکار برای برنامه ریزی صحیح فصل استراحت ارائه می دهد.

۱٫ جلوگیری از آسیب دیدگی و حفظ عضله‌ها

دوری از آسیب‌دیدگی یکی از نکته‌های ضروری برای پیشرفت‌های پیوسته است. گرم کردن کافی و استفاده از حالت اجرای مناسب، عالی است ولی اگر می‌خواهید بدنسازی را به صورت جدی دنبال کنید باید کمی کنش‌گرا‌تر باشید. من هر یک هفته در میان به سراغ یک کایروپراکتور می‌روم تا عضله‌ها و مفصل‌های من را دوباره تنظیم کند و همچنین یک یا دوبار در ماه هم ماساژ بافت عمیق می‌گیرم تا چسبندگی‌ها و بافت‌های زخمی که با تمرین‌های سخت و سنگین به وجود می‌آیند را از بین ببرم. اگر بودجه من اجازه می‌داد، این کار‌ها را به صورت هفتگی هم اجرا می‌کردم. از آنجایی که اینطور نیست، یک فوم رولر خاردار (Rumble Roller) را خریده‌ام و هر هفته در قبل و بعد از تمرین‌های پایم بر روی عضله‌های پشت، چهار سر ران و نوار ایلیوتیبیال (IT) کار می‌کنم. این کار دردناک است، ولی این برآمدگی‌ها (که در رولر‌های معمولی وجود ندارد) تا حدودی مثل یک ماساژ دهنده واقعی عمل می‌کنند. من همینطور هر روز حرکت‌های کششی را می‌زنم تا سطح خوبی از حرکت را در همه مفصل‌هایم داشته باشم.

۲٫ سم زدایی

مهم نیست که بحث ما درباره مکمل‌های بدون نسخه باشد یا چیز‌های دیگر، شما باید به صورت مرتب در بعضی از زمان‌ها به بدن‌تان استراحت بدهید. این دوره به علت خاصی «فصل استراحت» نام دارد! من به صورت شخصی دوست دارم که ۲ تا ۳ بار در سال، به مدت ۴ تا ۵ هفته از همه چیز فاصله بگیرم. این کار همچنین باعث می‌شود که در زمان بازگشت شما همه چیز با کارایی بیشتری اجرا شود.

۳٫ یک برنامه غذایی داشته باشید

افراد زیادی در طول فصل استراحت هر چیزی که بخواهند را می‌خورند و به هیچ عنوان نمی‌دانند که به صورت روزانه چه مقدار کالری، پروتئین، چربی و یا کربوهیدرات را مصرف می‌کنند. این کار به نظر جالب می‌رسد، ولی مشکل اینجاست که به این صورت هیچ پایه‌ای را برای تنظیم آن در آینده نمی‌سازید. اگر شما رشد نمی‌کنید، به صورت معمول تغذیه شما از یک راه کمبود دارد. پس اگر ندانید که به دنبال چه متغیری هستید، چگونه می‌توانید آن را افزایش بدهید؟ دوریان یتس از این نظر که در تمام طول سال گزارش‌هایی را از برنامه تمرینی و غذایی‌اش ثبت می‌کرد، به من انگیزه می‌داد. من غذاهایم را کنترل می‌کنم و همچنین غذاهای بی ارزش زیادی را هم نمی‌خورم. من حتی در فصل استراحت هم فقط یک یا دو وعده تقلبی را در هفته دارم. این خیلی راحت‌تر است که مقدار مشخصی از مواد مغذی را به این صورت مصرف کنیم و بگذاریم که به این صورت شاهد یک رشد پیوسته باشیم. نکته اصلی این است که اگر شما ندانید چقدر غذا می‌خورید، وقتی که پیشرفت شما به بن بست می‌رسد هم نمی‌توانید برنامه‌تان را تنظیم کنید. شما در اینجا فقط باید با حدس و گمان پیش بروید و اگر اینطور شد، برای شما آرزوی موفقیت می‌کنم!

۴٫ برنامه تمرینی داشته باشید

وقتی که مردم به من می‌گویند که در باشگاه «فقط به صورت غریزی تمرین می‌کنند»، دیوانه می‌شوم. دوباره در اینجا هم مثل برنامه غذایی‌شان، بدون هیچ برنامه‌ای فقط به صورت تصادفی تمرین می‌کنند. من دوست دارم بگویم که: «اگر شما نتوانید برنامه‌ای بچینید، برای نتوانستن برنامه می‌چینید». من همه جلسه‌های تمرینی‌ام را درست مثل غذاهایم یادداشت می‌کنم. این کار به شما اجازه می‌دهد که ببینید چه کارهایی را انجام داده‌اید و دوباره، در زمانی که پیشرفت شما آهسته شد می‌توانید تغییرهایی را ایجاد کنید. من دوست دارم که حرکت‌ها، حجم تمرینی، محدوده تکرار‌ها و… را تغییر بدهم. اگر من این متغیر‌ها را یادداشت نکنم، از کجا می‌توانم به صورت دقیق بفهمم که چه کارهایی را برای چه مدتی انجام داده‌ام، تا بتوانم آنها را به روش‌های خاصی تغییر بدهم؟ حتی اگر شما از نعمت یک ژنتیک خوب برخوردار باشید و به شدت کار کنید، در نهایت به جایی می‌رسید که در برابر افراد خوش ژنتیک و سخت‌کوش دیگری قرار می‌گیرید. شما در برابر آنها چه مزیتی خواهید داشت؟ برنامه داشتن، توجه دقیق به نکته‌های جزئی و تعهد کافی برای یادداشت کردن همه چیز می‌توانند مثال‌های خوبی باشند. در اینجا هیچ جایی برای خطا باقی نمی‌ماند و موفقیت شما در فصل استراحت و یا مسابقه تضمین می‌شود.