در تمام دنیا شرکت بزرگ برای به دست آوردن بازار یک منطقه از جهان، در آن منطقه اقدام به احداث و راه اندازی خط تولید محصولات خودشان میکند
اگر نگاهی اجمالی به صنایع مثل خودروسازی پوشاک ، غذا و دیگر صنایع بزرگ بیاندازید می بینید که مصداق های بسیاری وجود دارد این شرکتها معمولا کارخانه های خود را در کشورهای احداث می‌کنند که نیروی کار و زمین ارزان بوده و امکان توزیع ارزان به سایر نقاط آن منطقه وجود داشته باشد
با محدود شدن واردات کالا در ایران شرکت هایی که مشمول تحریم ها نمی شوند این امکان برایشان فراهم است تا برای تحقق اهداف فوق ، محصولات خود را به جای صادرات به ایران که ممنوع شده است ، با نام تولید عرضه کند و همچنین نگاهی به بازار پرجمعیت منطقه خاورمیانه و غرب آسیا داشته باشند
در بخش مکمل های ورزشی نیز این امکان وجود دارد تا رایزنی شرکت های فعال در ایران امکان سرمایه گذاری و تولید شرکت های اروپایی و آسیایی فراهم شود
باید دید آیا شرکت های ایرانی آنچنان وسعت و قدرت ارتباط با شرکت های بین المللی دارند که بتوانند چنین این امر را محقق کنند و نظر شرکت های بین المللی را برای سرمایه گذاری در ایران جلب و جذب نمایند؟