نویسنده: علی مغانی
پرورش اندام در ایران آنقدر ورزشکار سطح بالا دارد که نیاز به چندین و چند مسابقه داخلی در گوشه گوشه کشور دارد. بارها اشاره شده که تعداد رقابت های داخلی در ایران کافی نیست و با این پتانسیلی که در بدنسازی وجود دارد، محدود ماندن به ۲ دوره مسابقات تابستانی و زمستانی تحت عنوان «قهرمانی کشور» نوعی سرمایه سوزی است. در کشوری که بی اغراق می تواند به طور همزمان صاحب ۳ تیم ملی مدعی قهرمانی آسیا و جهان باشد، می بایست رقابت های بیشتر و مهم تری تحت عناوینی مثل «جایزه بزرگ» برگزار شود که متاسفانه در سال های گذشته، چندان توجهی به آن نشده است.
به گزارش خبرگزاری بدنسازی و سلامت ایران، در این سال ها، گهگاه حرکت هایی برای خروج از این وضعیت صورت گرفته؛ مثل جام فیزیک پوما که متاسفانه ادامه نیافت و گویا عمر آن به همان یک دوره محدود شد. اما حالا پس از برگزاری منظم ۳ دوره از مسابقات بدنسازی کارگری، می توان این مسابقه را به عنوان یک حرکت مستمر و پویا پذیرفت.
امتیازهایی مثل جایزه نقدی قابل توجه به قهرمانان، اعزام رایگان به مسابقاتی نظیر مسترالمپیای روسیه یا هند، در کنار حضور اسپانسرهای قوی باعث شده که مسابقات بدنسازی قهرمانی کارگری، در همین مدت کوتاه تبدیل به یک رویداد بااهمیت شود که بخشی از بدنسازان را ترغیب کند که صرفاً برای حضور روی استیج این مسابقه، دوره آماده سازی خود را شروع کنند. و البته مسابقات بدنسازی کارگری، این اعتبار را به دست نمی آورد مگر با برنامه ریزی درستی که امید جبلی برای آن داشته است.
فارغ از مسئولیت هایی که امید جبلی در این سال ها به عهده داشته، او در این مدت نشان داده که راه و رسم برگزاری یک مسابقه آزاد را بلد است و توانسته برای مسابقات کارگری، با حامیان مالی قدرتمندی همکاری کند. شاید اگر تشکیلات کارگری در اختیار یک مدیر خنثی بود، مسابقات آن چیزی شبیه رقابت های حوزه ای می شد اما امروز مسابقات کارگری اعتباری نزدیک به رقابت های قهرمانی کشور دارد.
پرورش اندام ایران به مسابقاتی این چنینی همچنان نیاز دارد و باید دید در آینده چه کسانی می توانند مسابقاتی مستمر، معتبر و تاثیرگذار را سازماندهی کنند.
